Hoewel ik het een warm hart toedraag, vind ik MVO – Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen – maar een rare term. Ten eerste omdat ondernemen per definitie een maatschappelijke activiteit is. En ten tweede, omdat de term ‘verantwoord’ de indruk wekt dat het wordt gedaan omdat anderen er om vragen, dus niet vanuit een intrinsieke motivatie. “U vraagt om verantwoording, wij draaien een mooi MVO verslag in elkaar.” Op zich prima, vooral blijven doen, maar verantwoording afleggen gaat niet ver genoeg. Een onderneming moet zich niet langer verantwoorden áán de maatschappij, maar verbinden mét de maatschappij. Het zijn geen twee losse entiteiten. Het is één is ook het ander. Als je je als onderneming daadwerkelijk verbindt met de wereld om je heen, dan zul je haar koesteren. Want de wereld, dat ben jij.
Waarom juist nu?
We zitten in een interessante tijd. Zo’n periode die de geschiedenisboekjes ingaat. We leven van crisis naar crisis. Het vertrouwen is als sneeuw voor de zon verdwenen: het vertrouwen in de politiek, het vertrouwen in de economie, het vertrouwen in banken, het vertrouwen dat het ooit weer goed komt. Maar, dat vertrouwen kan herwonnen worden als er weer verbinding ontstaat.
Ik neem de banken maar als voorbeeld, want daar is goed te zien wat er gebeurt als je je niet meer verbindt met de maatschappij en de reële economie. Op de werkvloer werden producten bedacht die niets met de werkelijke economie van doen hadden – klanten én bankiers begrepen er geen snars meer van – maar zolang het geld opleverde vonden de bankiers en het bestuur het prima. En in die bestuurskamers, hoog en droog op de 25e etage, werd gestuurd op cijfers, op bonussen, op eigenwaarde, niet op klantwaarde. We weten allemaal wat daarvan is gekomen (overigens vaak zonder kritisch te kijken naar de rol van consumenten en bedrijven die ook steeds meer, hoger en beter wilden….) De verbinding tussen maatschappij en bank werd verbroken en de gevolgen zijn nu dagelijks zichtbaar.
Bedrijven en instellingen moeten terug naar de menselijke maat. Zich herverbinden met hun klanten en de maatschappij. Alleen dan kunnen zij daadwerkelijk waarde toevoegen. Bedrijven kunnen zich nog zo verantwoorden aan de maatschappij, zolang zij zich geen onderdeel voelen van diezelfde maatschappij, zich niet verbinden, hebben zij het niet begrepen.
Lees ook: [related_posts limit=”3″]
Mooie gedachte en interessante observatie! En helemaal mee eens. Bedrijven bestaan er dankzij hun klanten. Dus het zou best logisch zijn als ze daar ook op lange termijn mee verbonden zijn.
Even praktisch: Hoe groter een bedrijf, hoe meer lagen en afdelingen. En daarmee ook een grotere afstand tussen directiekamer en klant. Zelf ben ik een aantal jaren manager geweest en hoe meer mijn afdeling groeide, hoe minder klantcontact ik had en hoe meer ik moest sturen op cijfers.
Ik heb altijd mijn best gedaan om die cijfers te gebruiken, maar niet letterlijk te nemen. Het gaat immers om de klant (en het personeel en nog wat dingen). Maar dat is lang niet altijd makkelijk. En dat had ik dus al met 25 man, kun je nagaan hoe moeilijk dat is met 25 verdiepingen…
Met andere woorden: Is Maatschappelijk Verbonden Ondernemen wel mogelijk voor bedrijven met 25 verdiepingen?
Interessant.
Ligt de schuld ook niet deels bij de klant? Klanten hebben jaren genoten van leen producten bij banken. Er is nooit een groep klanten geweest die het vreemd vond dat je meer kon lenen dat je zou kunnen terugbetalen.
Verder gaan we ook naar de supermarkt in plaats van de bakker. We kiezen voor goedkoper brood en zijn dus niet meer direct verbonden met degene die ons brood bakt.
Uiteindelijk komt het vaak neer op hebzucht. Niet alleen van grote bedrijven, ook van de consument.